Na użytek obecnych rozważań szczególnie istotne jest jednak przeanalizowanie funkcji raczej zewnętrznych (dla widzów), mających bezpośrednie znaczenie dla procesów odbioru, komponentu pragmatycznego, przeżyć i ocen. Wchodzą tu w grę takie funkcje, jak: semantyczna, emotywna i estetyczna, które wymieniam bez próby hierarchizowania. Ustalenie ich miejsca w hierarchii z uwagi na kryterium ważności, jest zwykle konsekwencją przyjęcia określonej koncepcji teatralności i wpływa jednocześnie na wybór metod badania zjawisk teatralnych.
