Wystawiany był przy ogromnym aplauzie w większości młodej widowni, z bardzo dobrymi recenzjami krytyków. Elbląska dekoracja posiadała jedną odsłonę. Wypełniała ona połowę wydłużonej sali widowiskowej, przedzielonej nietypowo — odmiennie niż w przypadku dotychczas wystawianych tu sztuk bo wzdłuż przekątnej, a nie w końcu prostokąta. Organizowała ona przestrzeń sceniczną w trzech planach. Ukazywała wnętrze saloniku szlacheckiego dworku na tle ogrodu, od którego oddzielała pokój balustrada, * jedynie umownie wytyczająca – linię ścian. Realistycznie rozwiązane było natomiast okno z boku sceny, pełniące istotną funkcję na początku akcji 1 i 3 wejścia: pośrodku —do ogrodu oraz po obu końcach dekoracji.
