PO PRZEDSTAWIENIU

Autor bowiem pisze w zakończeniu — „Po przedstawieniu mogłem stwierdzić, że dawno się tak nie uba­wiłem. Choć może były momenty gdy akcja uległa spowol­nieniu, to jednak jako całość prezentowała się znakomicie.” Recenzja ta jest wyrazem przekonania o znaczeniu chwytów zastosowanych przez scenografkę, oraz co znamienne — wahania, czy są to w istocie momenty teatralne, skoro nie zostały wywołane przez samych aktorów. Abstrahując od wagi aktorstwa oraz pozostałych elementów, które również nie uszły uwagi młodego recenzenta, wyakcentował on te ja­kości scenografii, które — jak pisał — znacznie zawa­żyły na wartości spektaklu (a w konsekwencji na jego od­biorze).