Typowe dla przełomu XIX i XX stulecia wnętrze mieszczańskie posiada porządek patriarchalny: pokój jadalny i pokój sypialny. Meble różne w swej funkcji — lecz mocno zintegrowane, grawitują wokół stołu lub łóżka. We wnętrzu tym każdy przedmiot posiada ścisłe przeznaczenie, które koresponduje z przeznaczeniem innego przedmiotu, wszystkie zaś razem tworzą jeden organizm, wyrażający szczególny nastrój spokoju i stałości. Układ pokoju jadalnego i sypialnego do dziś pozostał aktualny; jeśli meble „mieszczańskie” znajdują nabywców, to nie dlatego, że są trochę tańsze, ale dlatego, że w świadomości licznych warstw współczesnego społeczeństwa stanowią symbole trwałości tradycyjnej rodziny. Podobnie przedstawia się sprawa z wystrojem wnętrza. Występują w nim te same — choć nie takie szame od strony wartości artystycznej — przedmioty dekoracyjne; wśród nich lampa symbolizuje nieodmiennie krąg rodzinny, a zegar znaczy upływ czasu.
