Poza powierzchnią saloniku i ogrodu, trzeci plan tworzyło miejsce poza opłotkami, przejście biegnące dookoła dekoracji. Owo rozwiązanie topografii —• niemożliwe do zre- f alizowania na scenie pudełkowej — stworzyło niezwykłe warunki zarówno dla działań aktorów, jak i percepcji odbiorców. Wchodzili oni przez wejścia z boku dekoracji, te same, I które później służyły aktorom. Zasiadali właściwie wewnątrz saloniku — z trzech stron otoczeni dekoracją.— tak jakby | mieli być czynnymi uczestnikami rozmów. Ponieważ sceny l rozgrywały się tuż przed widzami, zostali oni w ten sposób i jak gdyby formalnie włączeni do akcji.
