Uświadomiono sobie wówczas w całej pełni fakt urbani- zowania się literatury. Miasto nie tylko rodziło nowe rzesze czytelników, nie tylko kształtowało prawa rynku czytelniczego, lecz. także krąg bohaterów, wyobrażeń, pojęć, motywów, tematów i nastrojów. W literackiej krytyce pojawił się zarówno obraz pisarza, który stanął twarzą w twarz wobec miasta, nowoczesnej cywilizacji oraz kultury masowej, jak i obraz czytelnika znużonego mechaniczną pracą — i poszukującego utworów,, które dają pierwszeństwo żywej fantazji i których treść odbija od szarej prozy codziennego’ życia. Wobec ^trywialności” upodobań przeciętnego czytelnika pisarze elitarni poszukiwali nowego literackiego języka, zamykając się w wieży z kości słoniowej.
