W świetle znanych zjawisk „literatura wysoka” w obu epokach była sferą mrocznej wizji życia, dziedziną dekadentyzmu i intelektualizmu, literatura popularna natomiast stanowiła jej przeciwwagę jako sfera terapeutycznych mitów i sentymentalnych wzruszeń. Miejsce awangardyzmu, skomplikowania i eksperymentu zajmuje w literaturze popularnej zespół prostych, zazwyczaj konformistycznych i pożądanych prawd. Rytm rozwojowy obu epok w tej dziedzinie był podobny. Dążąc do kulturowej równowagi, literatura popularna stawała się dziedziną krzepienia serc. Terapeutyczne mity przesłaniały narastającą grozę rzeczywistości i szerzące się od modernizmu idee katastroficzne.
