Wyrażają om przekonanie, że analiza semiologiczna ogniskując się na elementach trwałych, jakimi są znaczenia, nie dociera do spektaklu e- atralnego, fenomenu ulotnego i oddziaływującego głownie na emocje widzów. Jeśli istota teatralności polegać ma — jaK twierdzą — na zastosowaniu chwytu teatralnego w taki sposób by przez element zaskoczenia wzmóc napięcie dramatyczne 1 doprowadzić do zaistnienia więzi fatycznej między uczestnikami spektaklu, za najbardziej istotne trzeba uznać aspekty oddziaływujące na emocje; zatem za dominującą funkcję ewokacyjną czy też emotywną.
